L'ana mortu cantande
chin sa cantone in bucca
e mi l'an acatau
in s'àndala predosa ocros a chelu,
ocros a chelu.
Chin su fror'e sa morte
ispartìu in fronte,
fit solu chin su frittu
e chin sa malasorte;
chin su bentu mossendeli sos pilos
e in artu sa luna pompiande.
Non l'at cubau nemancu su dolu;
sos mortores fughìos
che umbra mala,
los at bidos su ribu.
E sos seros de luna,
cando dormin sas predas,
si sedet a contare in segretesa
a isteddos e nues
comente l'ana mortu,
comente l’ana mortu.
Est ruttu chen’e ischire d'aer biviu,
chen'e ischire de morrere.