Аднойчы я змагла ўбачыць свой сон,
І я не адчувала сябе нікчэмнай пад зоркамі.
Аднойчы я паставіла краты на сваю калыску,
І адтуль я пішу ліст, як зняволеная.
О, Гасподзь, да цябе заклікаю, дазволь мне быць той, кім ўяўляе мяне маё дзіця.
Ў табе – прыгажосць свету,
Смерць якога робіць мяне мастаком.
О, Гасподзь, да цябе заклікаю, дазволь мне быць той, кім ўяўляе мяне маё дзіця.
Ўласныя вароты я стварыла тут...
Дазволь мне сысці...
Ўласныя вароты я стварыла тут...
Дазволь мне сысці...