Песень яшчэ ненаісаных, колькі?
Адкажы, зязюля, прапей.
У горадзе жыць мне альбо на выселках,
Каменем ляжаць альбо гарэць мне зоркай?
Зоркай?
Сонца маё - зірні на мяне,
Мая далонь ператварылась у кулак.
І калі ёсць порах - дай агню.
Вось так...
Хто пойдзе па следзе самотным?
Моцныя ды храбрыя
Галовы паклалі ў поле, у баі.
Мала хто застаўся ў яснай памяці,
У розуме трэзвым ды с цвёрдай рукой у страі,
У страі.
Сонца маё - зірні на мяне,
Мая далонь ператварылась у кулак.
І калі ёсць порах - дай агню.
Вось так...
Дзе ж зараз ты, воля вольная?
З кім жа ты зараз світанак ласкавы сустракаеш? Адкажы.
Добра мне с табой, ды так кепкса без цябе,
Галову ды плечы памяркоўныя пад плець,
Пад плець.
Сонца маё - зірні на мяне,
Мая далонь ператварылась у кулак.
І калі ёсць порах - дай агню.
Вось так...