Kuka luopuisi kuolemastaan [Polish translation]

W ciszy patrzy wpatruje się z okna

Za szybą twarz jak półksiężyc

Czy szuka mnie, czy mojego dziecka?

W ciemności mgnienie kości przedramienia

Przez całe życie ma to za skarb

Ale nie zaprasza do domu jak przyjaciela

Nie zostaje na noc, nie zostaje na noc

Kto by porzucił swoją śmierć?

Kto by porzucił swojego odkupiciela?

Kto by porzucił swoją śmierć?

Kto by porzucił swojego odkupiciela?

W ciszy patrzy wpatruje się z okna

Za szybą twarz jak półksiężyc

Cień czarnego stroju kosy

Wiem, że to nie może być nikt inny

Niezmordowanie podróżuje u boku

Ostatni oddech do jej rąk obok ciebie

Czule bierze w ramiona

Czesze twoje włosy kościanym grzebieniem

Kto by porzucił swoją śmierć?

Kto by porzucił swojego odkupiciela?

Kto by porzucił swoją śmierć?

Kto by porzucił swojego odkupiciela?