Kto uwierzyłby w śnieg? [German translation]

Śnieg zasypał ulice,

Śnieg latarnie ośnieżył.

Popatrz, która to zima!

Pomyśl, kto by uwierzył?

Kto uwierzyłby wtedy

W białe wieże i dzwon,

W Marszałkowską i Kruczą,

I w tę bramę, w ten dom?

Kto uwierzyłby wtedy,

Tak po prostu i mocno,

Że będziemy we dwoje

Znowu iść Marszałkowską?

Kto by wtedy uwierzył

W dzień, zwyczajny, jak chleb,

I w ten księżyc na wieży,

W tę Warszawę i w śnieg?

Tamtej zimy milczącej,

W tamten grudzień i styczeń,

Kiedy wiatr tylko błądził

Po spalonej ulicy ‒

Kto uwierzyłby wtedy

W białe wieże i dzwon,

W Marszałkowską i Kruczą,

I w tę bramę, w ten dom?

Kto uwierzyłby wtedy,

Tak po prostu i mocno,

Że będziemy we dwoje

Znowu iść Marszałkowską?

Kto by wtedy uwierzył

W dzień, zwyczajny, jak chleb,

I w ten księżyc na wieży,

W tę Warszawę i w śnieg?

Kto by wtedy uwierzył

W dzień, zwyczajny, jak chleb,

I w ten księżyc na wieży,

W tę Warszawę i w śnieg?

I w ten księżyc na wieży,

W tę Warszawę i w śnieg?