Krummavisur

Krummi svaf í kletta gjá, -

kaldri vetrar nóttu á,

verður margt að meini;

verður margt að meini;

fyrr en dagur fagur rann

freðið nefið dregur hann

undan stórum steini.

undan stórum steini.

Allt er frosið úti gor,

ekkert fæst við ströndu mor,

svengd er metti mína;

svengd er metti mína;

ef að húsum heim ég fer,

heimafrakkur bannar mér

seppi´ úr sorpi´ að tína.

seppi´ úr sorpi´ að tína.

Öll er þakin ísi jörð,

ekki séð á holta börð

fleygir fuglar geta;

fleygir fuglar geta;

en þó leiti út um mó,

auða hvergi lítur tó;

hvað á hrafn að éta?

hvað á hrafn að éta?

Sálaður á síðu lá

sauður feitur garði hjá,

fyrrum frár á velli.

fyrrum frár á velli.

'Krúnk, krúnk! nafnar, komið hér!

krúnk, krúnk! því oss búin er

krás á köldu svelli.

krás á köldu svelli.'