Kraljica divljine [Polish translation]

Życie się rozsypało,

niczym rozerwane perły.

Szaleńczo się turla,

kto wie, dokąd gna.

Pragnę pobiec,

i pozbierać ziarna.

Lecz często jestem sama,

i płochliwa jak sarna.

Pędząc bezmyślnie

jak zagubione dziecko,

by pewność przytuliła,

kto wie dokąd tak spieszę.

Pragnę niby perły,

ponawlekać dni,

ale jak, gdy jestem sama,

i drżę niczym łania.

Słyszę, że z oddali

woła mnie twój głos.

Las strachu znika,

jestem królową dzikości.

W objęcia twych oczu

turlają się perły.

Tutaj beztrosko śnię,

tu beztrosko śnię.