Κράτα για το τέλος το πιο ψυχρό σου βλέμμα,
εκείνο που αφήνει τον έρωτα μισό,
μήπως και πονέσω κι έτσι να μπορέσω,
να φύγω και να νοιώθω βαθιά πως σε μισώ.
Κράτα κι ένα ποτηράκι για το πιο πικρό φαρμάκι
να το πιω κι απ την καρδιά μου να σου ευχηθώ,
καλή τύχη γεια χαρά σου, μην πετάς τα όνειρά σου,
μην τα βρω ποτέ στο δρόμο και σε λυπηθώ.
Κράτα για το τέλος το πιο μεγάλο μίσος,
τότε μόνο ίσως μπορεί να σ' αρνηθώ,
να μπορώ να λέω κοίτα με δεν κλαίω,
πως έμαθα να χάνω αλλά δε θα χαθώ.