Королевна [Korolevna] [Polish translation]

Śpiewałem o bogach, śpiewałem o bohaterach, o zgrzycie mieczy, i o krwawych bitwach;

Dopóki sokół mój był ze mną, głos jego zastępował mi modlitwy.

Minął już rok, odkąd odleciał - uniosła go zaklęta śnieżyca,

Dobrego przyjaciela pochłonęła zawierucha, która przybyła z dalekich stron.

Sam siebie nie poznaję od tego czasu, płaczą, płaczą mewy na niebie;

We mgle rozróżniam wzrokiem jedynie kwiat goryczki;

Ach, gdybym tak widział oczami sokoła, uniósł się w powietrze na skrzydłach sokoła,

W tej obcej sokolej krainie, oby nie we śnie, a gdzieś obok:

Stań się moją duszą, ptaku, daj mi trochę wiatru w skrzydła,

Każdej nocy śni mi się lot - zimne fiordy, mila za milą;

Jedwabiem - twoje rękawy, królewno, białym wrzosem - wyszyte góry,

Wiem, że nigdy tam nie byłem, a jeśli byłem to w smutku;

Gdybym sobie przypomniał, co się zdarzyło bez ciebie i beze mnie,

Miotam się, jak zwiędły liść, i nie ma pokoju w mojej duszy;

Ty płacisz za pieśń pełnym księżycem, tak jak inni płacą dźwięczną monetą;

W dalekiej krainie, ukrytej zimą, tyś piękniejsza od wiosny i bardziej pijana niż lato;

Obudź się, królewno, przywdziej opierzenie,

Polecę z tobą w niepogodę - cienki lód twoich nadgarstków;

Jedwabiem - twoje rękawy, królewno, jasnym złotem - wyszyte pióra;

Śmieję się i wzlatuję w niebo, ja i sam w siebie nie wierzę:

Podejdź do mniej bliżej, pozwól dotknąć opierzenia,

Każdej nocy widzę góry, każdym rankiem tracę wzrok;

Jedwabiem - twoje rękawy, królewno, jasnym księżycem - wyszyte niebo,

Unieś i mnie, wschodni wietrze, w te krainy, gdzie ból i niebyt;

Jak boli ta wiedza, że wszystko zdarzyło się bez ciebie i beze mnie,

Czas się nie zatrzymał, aby zajrzeć w rzeźbione okno;

O tobie, moja radość, śniłem nocami, ale tyś płaszczem smutku odziana,

Ja, oczywiście, jeszcze zaśpiewam na pożegnanie, lecz opuszczę twój dom - wraz z pierwszym promieniem poranka.

Gdzieś błąkają się twoje sny, królewno;

Daleko to do wiosny do prastarych traw...

Pozostało tylko powtarzać - kilka słów, taka krztyna -

Obudź się, królewno, przywdziej opierzenie...

Czy nie dane mi wiedzieć, że wszystko zdarzyło się bez ciebie i beze mnie,

Rani serce twoja litość, jak strzała nad cięciwą;

Ty płacisz - za pieśń księżycem, tak jak inni płacą monetą,

Oddałbym wszystko, aby być z tobą, ale, może, ciebie nie ma i na świecie...

Ty płacisz - za pieśń księżycem, tak jak inni - monetą,

Oddałbym wszystko, aby być z tobą, ale, może, ciebie nie ma i na świecie...

Królewno