کوچه ها، خونه ها، تموم عاشقا رفتن از اينجا ،
يه غربت موند و من تنهاي تنها ، يه غربت مونده و من تنهاي تنها
يه غربت از جنس سفر ، يه جاده ي تاريک و دور
مني که پرسه ميزنم ، تو تاريکي به سوي نور
سرگردونم واي ، سرگردونم
شب تو سکوت کوچه ها ، به ساز دل زخمه زدم
با اين که همراهي نبود، تا آخرين لحظه زدم
شب از ترانه پر شد و من از هواي عاشقي
نشد که از اينجا برم حتي واسه دقايقي ، حتي واسه دقايقي