Sarp yamaç boyunca, uçurumun üzerinden, en kenarından
Küheylanlarımı kamçılıyorum - hızlandırıyorum, -
Hava bana yetmiyor - rüzgar içiyor, sis yudumluyorum,
Ölümün coşkusunu hissediyorum! Mahvoluyorum!
Daha yavaş olun, küheylanlarım, daha yavaş!
Siz bu sert kırbaca kulak vermeyin!
Bana da amma laf dinlemez küheylanlar düşmüş,-
Yaşayacağım kadar yaşayamadım, şarkıyı bitiremedim.
Atlara su vereyim,
Dörtlüğü bitireyim -
En azından biraz daha
şu kıyıda durayım!
Yok olacağım, beni bu kasırga, avuçtan kuş tüyünü savurur gibi savuracak,
Sonra sabah beni kar üzerinde kızaklarda dörtnala çekecekler.
Bir adımcık daha ağırdan gidin, küheylanlarım!
Son sığınağıma giden yolu az da olsa uzatın!
Daha yavaş olun, küheylanlarım, daha yavaş!
Kırbaç ve kamçı size rehber olmasın!
Bana da amma laf dinlemez küheylanlar düşmüş,-
Yaşayacağım kadar yaşayamadım, şarkıyı bitiremedim.
Atlara su vereyim,
Dörtlüğü bitireyim -
En azından biraz daha
şu kıyıda durayım!
Yetişebildik - Tanrı'ya misafirliğe geç kalınmaz;
Peki neden melekler orada asabi bir sesle şarkı söylüyor?
Yoksa o hıçkıra hıçkıra dolanan çan sesi mi?
Ya da ben miyim o, küheylanlara kızağı bu kadar hızlı çekmesinler diye haykıran?
Daha yavaş olun, küheylanlarım, daha yavaş!
Yalvarırım size uçarcasına gitmeyin!
Bana da amma laf dinlemez küheylanlar düşmüş,-
Yaşayacağım kadar yaşamadımsa da, hiç olmazsa şarkıyı bitireyim!
Atlara su vereyim,
Dörtlüğü bitireyim -
En azından biraz daha
Şu kıyıcıkta durayım!