У той дзень, калі мы станем сабой
Заквітнеюць абрыкосы, лішні асадак растане на дне
У той дзень твае расплеценая косы
Як сьвітальныя росы ўпадуць зноў на твар мне
У той дзень, калі мы станем сабой
Будзе відаць так ясна, што мы зможам убачыць рай
І ў момант сумнае стане выдатным,
знікнуць стаміліся лозунгі і стане вольная дарога за край
менавіта ў той дзень, калі мы станем сабой
у той дзень, калі мы станем сабой
менавіта ў той дзень, калі мы станем сабой
над галавой выгляне сонейка зноў
У той дзень мы зноў будзем як дзеці
і будзем далей хацець шалець ў моры жаданняў
той дзень нас захопіць як вецер нас зойме
як сусвет у якім не мае стражлдань
У той дзень чамусьці словы стануць залішнія,
а імёны важныя і непрыкметныя ад стомы сляды
і ўсе вакол знікне ў святле і мы будзем абодва
зноў тымі кім былі заўсёды
менавіта ў той дзень, калі мы станем сабой
у той дзень, калі мы станем сабой
менавіта ў той дзень, калі мы станем сабой
над галавой выгляне сонейка зноў
менавіта ў той дзень, калі мы станем сабой
у той дзень, калі мы станем сабой
менавіта ў той дзень, калі мы станем сабой
мы зноў будзем двое і нас павядзе каханне
і менавіта ў той дзень, калі мы станем сабой
у той дзень, калі мы станем сабой
менавіта ў той дзень, калі мы станем сабой
над галавой выгляне сонейка зноў
менавіта ў той дзень, калі мы станем сабой
у той дзень, калі мы станем сабой
менавіта ў той дзень, калі мы станем сабой
мы зноў будзем двое і нас павядзе каханне
мы зноў будзем двое і нас павядзе каханне
і над галавой сонца заззяе зноў