Güneşi batmadığı zamandan beri gözüm uykuyu görmedi
Gidip dönüyorum yerime hernekadar dolaştım
Sakatlık gibi bir his beni boğuyor
hareket edemem tutukluyum
Bir kırılmış kanatla küş gibiyimdir uçma hayalı kuran
Herşey aramizdaki hala onu hatırlatır bana
Duklarının üstünde gülüşü ve ellerinin selamlaşması
Söylediğim şeyleri hatırlıyorum
Ve onun gozlerinde hasret .
Ah yokluğunda yaşayamıyorum
Ölemiyorum
Yanimda millet konuşur
Ve ben duymuyorum
Sanki bir Mumlu Heykelim
Görürsen insan dersin
Mimikleri gülüş gösterebilir
Lakin içinde ölüyor yorgun