Μάνα τ’ άστρο παρ' από 'δω
πια δεν θα το χρειαστώ
η σκοτεινιά, είν’ πηχτή για να δω
το νιώθω πως στ’ Αη Πέτρου χτυπώ
Τοκ, τοκ, τ’ Αη Πέτρου χτυπώ
Τοκ, τοκ, τ’ Αη Πέτρου χτυπώ
Τοκ, τοκ, τ’ Αη Πέτρου χτυπώ
Μάνα τ’ όπλα μου ‘πίθωσε
να τα βαρέσω δεν μπορώ
το μαύρο νέφος σίμωσε
το νιώθω πως στ’ Αη Πέτρου χτυπώ
Τοκ, τοκ, τ’ Αη Πέτρου χτυπώ
Τοκ, τοκ, τ’ Αη Πέτρου χτυπώ
Τοκ, τοκ, τ’ Αη Πέτρου χτυπώ