Θυμάμαι χρόνια που χτυπούσε η καρδιά
Ανάσα, έξαψη, φωτιά, τα μάτια να φωτίζει
Βγαίναμε, πέρναμε τους δρόμους αγκαλιά
Αγάπης κύμα που χτυπά και πλημμυρίζει
Μα πώς βρεθήκαμε σε δάσος μαγεμένο;
Άχρηστα έγιναν τα μάτια και τ' αυτιά
Έχει ο καθένας μας το όνειρο χαμένο
Και η ψυχή μας πια παράθυρα κλειστά
Για πάντα, λέγαμε, θα μείνουμε παιδιά
Να ζούμε έντονα τις νέες συγκινήσεις
Τα ξημερώματα μιλούσαν τα ποτά
Και θριαμβεύαν οι βαθιές αναζητήσεις
Όλη η ζωή μας τώρα ένα απωθημένο
Μας πήρε μπάλα, μας κατάπιε η σκιά
Το φεγγαρόφωτο στη πόρτα μας χυμένο
Κι εμείς κοιτάμε από τα τζάμια τα διπλά
Κλειδώσαμε κι έμεινε απ' έξω η επαφή
Γλιστρήσαμε και πέσαμε στη νέα εποχή
Στη μοναξιά του πρώτου, στη θλίψη του τετάρτου
Στην ερημιά του έκτου, στης απουσίας την αντοχή
Εγώ και οι φίλοι μου χαθήκαμε απλά
Αχ, να τους είχα εδώ απόψε στη γιορτή μου
Στον όροφό μου το ασανσέρ δε σταματά
Μόνο μηνύματα γραπτά στη συσκευή μου
Μα πώς βρεθήκαμε σε δάσος μαγεμένο;
Άχρηστα έγιναν τα μάτια και τ' αυτιά
Έχει ο καθένας μας το όνειρο χαμένο
Και η ψυχή μας πια παράθυρα κλειστά
Κλειδώσαμε κι έμεινε απ' έξω η επαφή
Γλιστρήσαμε και πέσαμε στη νέα εποχή
Κλειδώσαμε κι έμεινε απ' έξω η επαφή
Γλιστρήσαμε και πέσαμε στη νέα εποχή
Στη μοναξιά του πρώτου, στη θλίψη του τετάρτου
Στην ερημιά του έκτου, στης απουσίας την αντοχή
Κλειδώσαμε κι έμεινε απ' έξω η επαφή
Γλιστρήσαμε και πέσαμε στη νέα εποχή...