Κλείνω αργά τα βλέφαρά μου
στα όνειρά μου βαθιά πληγή
η νύχτα κάπου αλητεύει
εσένα κλέβει και η μέρα αργεί
Πίσω απ' την πόρτα στέκει ο χρόνος
καπνίζει μόνος και νοσταλγεί
ποιός ξενυχτάει και ποιός κοιμάται
ποιός με θυμάται πάνω στη γή
Μαχαίρι γυάλινο μοιάζει ο αέρας
κόβει της μέρας τον στεναγμό
σκορπά στον κόσμο το άρωμα σου
λέει το όνομά σου μ' ένα λιγμό
Σε τραγουδούν δυό χείλη ξένα
και όμως εμένα φτάνει ο σκοπός
όλα δικά μου μα όλα ξένα
χωρίς εσένα να ζήσω πως
όλα δικά μου μα όλα ξένα
χωρίς εσένα να ζήσω πως
Της καρδιά το φως δυναμώνει
και στα μάτια μου βουρκώνει
άδειοι της αγάπης σου οι δρόμοι
και ούτε μου ζητούν συγνώμη
που δεν σε 'φέραν ποτέ ως εδώ
Μη μιλάτε για κείνη
Στην παρέα προχθές γι΄αυτή μου μιλήσατε
για εκείνη που αγάπησα τόσο
μεσ΄το μυαλό μου πολλές αναμνήσεις ξυπνήσατε
που προσπάθησα χρόνια τόσα χρόνια να διώξω
Όσα κι αν πω ξέρω δε θα σας πείσω
πώς δυο κουβέντες θα χωρέσουν μια ζωή
θα είναι λίγο όσο κι αν προσπαθήσω
σαν τη ζωή ήταν για μένα μοναδική
Μη μιλάτε για κείνη που με άφησε μόνο
Μη μιλάτε για κείνη δεν αντέχω τον πόνο
Στην παρέα προχθές γι΄αυτή μου μιλήσατε
πώς περνάει με άλλον μου λέτε τα βράδια
Σε ότι άφησα πίσω ξανά με γυρίσατε
και στα μάτια μου πέφτουν, πέφτουν πάλι σκοτάδια
Μη μιλάτε για κείνη που με άφησε μόνο
Μη μιλάτε για κείνη δεν αντέχω τον πόνο