Yalanan yutulan her lokmada,
Gizlenmiş bir kirlenmiş çığlık.
Hiroşima’daki bulutlar değil ama ustam,
Dondurmalar bile zehirli artık.
Çiçekler çiçek gibi kokmuyor artık
Ve doğa nasıl yırtık.
Bu günah dolu miras ey Allah’ım,
Çocuklarımıza nasıl bıraktık?
Sevinçlerimiz bile artık mekanik,
Sevgisiz saygısız otomatik.
Bu şarkı birilerine çok geç artık,
Bu şarkı kirlenmiş bir çığlık.
Yaylalar ovalar yağmur yağar, su yağar, zehir yağar
Derelerde sularda balıklar kuşlar,
Bizim için ölüyorlar.
Yediğim et, içtiğim su, soluduğum hava,
Önüm ardım dört yanım sobe.
Bu gökyüzü bu karınca, çocuklarımız,
Yok etmeyelim artık dur be!