Αυτό είναι άλλο ένα παραμύθι από εκείνα που αν τα σκεφτείς βγαίνουν αληθινά
Και λέει για δυο μάγισσες, την Άννα και τη Μόνα που ζούσαν σε ένα χωριουδάκι στα βουνά
Και μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αγόρι που έπαιζαν μαζί από παιδιά
Που ερωτεύτηκε την Άννα και αγάπησε τη Μόνα
Μα στο χέρι του κρατάει έναν πυρσό με φωτιά
Πριν καλά καλά καταλάβω γιατί μ’ αρέσει ερωτεύτηκα κάπου στο μηδέν
Προτού μπει το σεξ στη μέση και τα κάνει όλα χειρότερα
Όταν τα ωραία λόγια ακούγονταν πειστικότερα τη γνώρισα
Και ήταν έρωτας στο πρώτο της ‘δεν’
'Δε σε βλέπω έτσι'
'Δεν περίμενα να κάνεις τέτοιες σκέψεις'
'Σου είπα ‘σε θέλω’ για πλάκα, δεν περίμενα ότι θα το πιστέψεις'
'Δεν ξέρω τι βλέψεις έχεις και είσαι τέλειος για μένα'
'Μα δε μου αρκεί, δε μου αρέσεις'
Και είπα υπέροχα άμα δε σου αρέσω εσένα πουτάνα θα βρω 40 καλύτερες που θα με ερωτευτούν
Και αυτή γέλασε και είπε ‘θα γυρίσεις αγοράκι, όποια και αν σε αγαπήσει όλοι σε μένα γυρνούν’
Και έτσι έφυγα και έμαθα να γράφω τραγούδια από αυτά που κάνουν τα κορίτσια να ξεφυσούν βαθιά
Και έγραψα τόσα πια που είχα όποια ήθελα και ύστερα πίστεψα πως δεν την θέλω πια
Αλλά δώσ’ του που θα ελπίζω πως την κάνω να ζηλεύει
Και θα σκέφτομαι πως από τις συναυλίες μου περνάει έστω και απ’ έξω
Και ακούει πέντε νότες που την κάνουν να με θέλει
Και ας εν τέλη προχωράει βιαστικά
Αλλά εγώ θα γυρίσω να δω τι κάνει όταν με πιάνει
Και αυτή πάλι κοφτά θα μου απαντήσει
Και θα μου υπενθυμίσει πως μου τα έλεγε από τότε
Πως πριν καν το παιχνίδι μας ξεκινήσει είχε κερδίσει
Σε μισώ…
Τα παιδιά απόψε καίνε τη μάγισσα
Τα παιδιά απόψε καίνε τη μάγισσα
Τα παιδιά απόψε καίνε τη μάγισσα
Και εγώ ράβω την καρδιά μου που ράγισα
Και λέει καθώς κλαίει πως για όσα έγιναν εκείνη δε φταίει
Μια συγγνώμη ακόμη δε σταματάει την πυρκαγιά που φουντώνει
Και ενώ είναι αργά για την Άννα και τη Μόνα
Μετά τη φωτιά κάτω απ’ τη στάχτη
Όσα έλιωσα ζουν ακόμα
Ήμουν μόνος όταν γνώρισα τη Μόνα, πριν την Άννα, και ήταν ωραία για παρέα τα βράδια μου στο χωριό μου
Με βοηθούσε να γνωρίσω τον εαυτό μου
Και στα πρώτα μου τραγούδια ενθουσιαζόταν πιο πολύ απ’ ότι εγώ
Και έλεγε πως ξέρει πως θέλω την Άννα πριν την γνωρίσω
Και συγκεκριμένα έλεγε πως την ήθελα για να μου κάνει κακό
Δεν το είχα πιάσει... μα όσο πέρναγαν τα χρόνια καταλάβαινα πως με ήξερε καλύτερα απ’ ότι με ήξερα εγώ
Και αυτό με τρόμαζε... γιατί περιπλεκόταν το ειδύλλιο με την Άννα
Και απέφευγα με τη Μόνα να απομονωθώ
Και ήμασταν πάντα σε παρέα που το έπαιζα ότι με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για να έχω κάτι ώστε με αυτή να μην ασχοληθώ
Και είχε μια υπομονή τρομακτική
Και μια σιωπή εκκωφαντική
Σα να έλεγε πως θα πεθάνουμε μαζί
Και έκανα φίλους που καθόλου δεν ταιριάζαμε επίτηδες για να μη θέλει ούτε η ίδια να αράζουμε όλοι μαζί
Και ξέκοψε λιγάκι μα μου είπε πως οι φίλοι μεγαλώνουν και πως έχω μια κατάρα που αν κάπως δε λυθεί εγώ δε θα μεγαλώνω και όταν αυτοί δε θα έχουν χρόνο θα ‘ρθει ξανά τι κάνω να δει
Και μου έκαψε το μάγουλο με ένα σταυρωτό φιλί σαν απειλή
Και από μέσα μου είπα ‘να πας στο διάβολο’
Και εκείνη κοντοστάθηκε στην πόρτα ψιθυρίζοντας ‘θα πάω, αλλά θα σε περιμένω και εκεί’
Τα παιδιά απόψε καίνε τη μάγισσα
Τα παιδιά απόψε καίνε τη μάγισσα
Τα παιδιά απόψε καίνε τη μάγισσα
Και εγώ ράβω την καρδιά μου που ράγισα
Και λέει καθώς κλαίει πως για όσα έγιναν εκείνη δε φταίει
Μια συγγνώμη ακόμη δε σταματάει την πυρκαγιά που φουντώνει
Και ενώ είναι αργά για την Άννα και τη Μόνα
Μετά τη φωτιά κάτω απ’ τη στάχτη
Όσα έλιωσα ζουν ακόμα