ทุกสิ่งดูแปลกตา
ชีวิตประจำวันที่เปลี่ยนไป
ปิดประตูและปิดใจ
ทุกสิ่งได้เปลี่ยนไปแล้ว
หลงเหลือตัวคนเดียวในพื้นที่แห่งนี้เพียงลำพัง
หลงอยู่ในเขาวงกตแห่งความสับสน
เหมือนการเล่นซ่อนหาไม่มีจุดจบ
ติดกับความทรงจำแห่งเธอซ้ำไปมา
ราวกับฤดูหนาวที่แสนยาวนานเกินจะทนไหว
อาการหดหู่ที่รุมเร้าทุกพื้นที่ลมหายใจ
เหมือนช่วงเวลานั้นมันใกล้เข้ามา
ทุกวันที่เหมือนอุโมงค์ทอดยาวกำลังฆ่าฉันทั้งเป็น
ภาพของฉันที่อ่อนล้าในความมืดที่ไร้จุดสิ้นสุด
ราวกับกำลังช่วงชิงลมหายใจฉันให้ตายทั้งเป็น
ความทรงจำเลือนลางราวกับหล่นหายไป (คิดถึงเหลือเกิน)
ได้โปรดปลดปล่อยให้ใจฉันได้เป็นอิสระ
ชีวิตประจำวันที่หลงลืมไป
กาลเวลาที่หลับไหล
มันจะจบลงเมื่อไหร่กันนะ
ตอนนี้กลับค่อยค่อยคุ้นชิน
ความรู้สึกเก่าแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
หัวใจแหลกสลายที่หล่นหายไป
อนาคตพังทลาย หัวใจโดนขังปิดตาย
ทุกอย่างเป็นเพราะเธอ
เหรียญที่ตกลงบนที่เดิมซ้ำๆ
ไปอยู่แห่งหน อยู่ณ ที่แห่งใด
แสงไฟหยุดลมหายใจสีอึมครึม
เหมือนช่วงเวลานั้นมันใกล้เข้ามา
ทุกวันที่เหมือนอุโมงค์ทอดยาวกำลังฆ่าฉันทั้งเป็น
ภาพของฉันที่อ่อนล้าในความมืดที่ไร้จุดสิ้นสุด
ราวกับกำลังช่วงชิงลมหายใจฉันให้ตายทั้งเป็น
ความทรงจำเลือนลางราวกับหล่นหายไป (คิดถึงเหลือเกิน)
ได้โปรดปลดปล่อยให้ใจฉันได้เป็นอิสระ
ภาพของฉันที่อ่อนล้าในความมืดที่ไร้จุดสิ้นสุด
ราวกับกำลังช่วงชิงลมหายใจฉันให้ตายทั้งเป็น
ความทรงจำเลือนลางราวกับหล่นหายไป (คิดถึงเหลือเกิน)
ได้โปรดปลดปล่อยให้ใจฉันได้เป็นอิสระ
แสงที่สาดส่องจากดินแดนแสนไกล
เหมือนเป็นดั่งฤดูกาลใหม่
แสงสว่างอันงดงาม
ความอบอุ่นในอดีตของเรา
เป็นความจริงที่เหมือนฝัน
ทุกวันที่เหมือนอุโมงค์ทอดยาวกำลังฆ่าฉันทั้งเป็น
ให้ฉันได้วิ่งตามความทรงจำจากดวงอาทิตย์ที่ส่องประกาย
ที่ผ่านมามันทรมานใจฉันเกินจะทนไหว
อนาคตที่โหยหาดูเลือนลาง
ปรารถนาให้เราได้หวนย้อนความสัมพันธ์
มันทรมานราวกับฆ่าฉันทั้งเป็น
ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ
ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ
ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ
ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ
ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ
ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ
ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ
ได้โปรดปลดปล่อยให้ใจฉันได้เป็นอิสระ