Выглядаеш, юыцца гатовая кудысьці сысці,
мая ж рука, далонь - паўсюдна.
Ці ты ня ведаеш, што я, пахмурны,
колькі ўжо дзён думаю
пра нашыя зацішныя сняданні..
Ужо глядзім мы пуста.
Ты быццам нешта ведаеш і маўчыш.
Але ж ты таксама бачыла мае слёзы,
ты была першый ружай, якую я атрымаў.
Страціла свае ўзрушанне.
Не, страціла сваю веру.
Я не ахапіў цябе спаўна,
ты ж учыніла нам вялікі грэх.