Σήμερα, σαν να ‘μαι εσύ, ψυχή μου,
κράτα με όπως δε σ’ έχουν κρατήσει ποτέ.
Άκουσα να λέτε φωνές του ανέμου
τ’ όνομά μου και μια προσευχή τρεις φορές.
Έφτασε ένα δάκρυ στων χειλιών την άκρη,
τρέχει στο αυλάκι απ’ το πρώτο φιλί,
μέσα του είδα να τρέχεις κι εσύ.
Μη με θυμάσαι αν δεν είσαι εδώ.
Δώσε μου σαν να ‘σαι εδώ, ψυχή μου,
δώσε μου ό,τι δεν σου έχουν χαρίσει ποτέ.
Έφτασε ένα δάκρυ στων χειλιών την άκρη,
κι αν το χαμόγελο πέφτει στη γη,
με τη ματιά της το παίρνει αυτή,
το ρίχνει εμπρός κι όλα αρχίζουν αλλιώς.