Φοβάμαι να μιλήσω, φοβάμαι να γελάσω,
με αλυσσοδεμένα τα αισθήματά μου ζω,
το ξέρω πως, κοντά σου, μαρτύρια θα περάσω
μ’ ακόμα συνεχίζω να σ’ αγαπώ.
Και είναι φοβερό, μα σ’ αγαπάω ακόμα,
και είναι φοβερό που ζω τόσον καιρό,
με την ψυχή στο στόμα.
Που ζω μέσα στον κόσμο, το νιώθω φυλακή,
με έχεις αναγκάσει, στο ψέμα, να πνιγώ,
μέσ’ στο δικό σου χάος πλανιέται η ζωή μου
και την ακολουθάω πιστά εγώ.
Και είναι φοβερό, μα σ’ αγαπάω ακόμα,
και είναι φοβερό που ζω τόσον καιρό,
με την ψυχή στο στόμα.