Το παράπονο μου βγαίνει
Απόψε γίναμε δυο ξένοι
Μα εσύ τον πόνο πώς να νιώσεις
Δεν άντεξες να δώσεις
Ήσουν για μένα άνοιξη κι ελπίδα
Στεγνό λιμάνι στην καταιγίδα
Γιατί ζωή μου ήσουν μοιραία
Η πρώτη αγάπη κι η τελευταία
Μα εσύ με πλήγωσες
Εσύ με σκότωσες
Με του Ιούδα το φιλί με πρόδωσες
Πρώτα μ ανάστησες κι ύστερα μ έσβησες
Και με τη στάχτη μου το τέλος έγραψες
Κι είπες πως έκλαψες
Πικρό παράπονο μου βγαίνει
Που τώρα τίποτα δεν μένει
Απ όσα έκανα για σένα
Και ξέχασα εμένα
Ήσουν για μένα άνοιξη κι ελπίδα...