Θα μαθαίνεις πως είμαι καλά
από φίλους κοινούς τώρα πια
τον χωρισμό μας δεν πήρα, θα λες, σοβαρά
θα μαθαίνεις μετά από καιρό
πως ακόμα υπάρχω και ζω
μα την αλήθεια θα ξέρω μονάχα εγώ.
Κι έκλαψα, τα γράμματά σου έκαψα
να σ’ αγαπώ δεν έπαψα
κι ας λες ότι σε ξέχασα,
κι έκλαψα, τα γράμματά σου έκαψα
να σ’ αγαπώ δεν έπαψα
κι ας λες ότι σε ξέχασα.
Πόσο εύκολα είπες το “γεια”
δεν περνάει αυτή η μαχαιριά
σαν αγιάτρευτος μοιάζει καημός, ο χωρισμός,
πόσο εύκολα είπες το “γεια”
δεν περνάει αυτή η μαχαιριά
σαν αγιάτρευτος μοιάζει καημός, ο χωρισμός.
Θα μαθαίνεις για νέες αρχές,
για αγάπες καινούργιες, πολλές,
γιατί δε θέλω να έχεις για μας ενοχές,
θα μαθαίνεις μετά από καιρό
πως ακόμα υπάρχω και ζω
μα την αλήθεια θα ξέρω μονάχα εγώ.
Κι έκλαψα, τα γράμματά σου έκαψα
να σ’ αγαπώ δεν έπαψα
κι ας λες ότι σε ξέχασα,
κι έκλαψα, τα γράμματά σου έκαψα
να σ’ αγαπώ δεν έπαψα
κι ας λες ότι σε ξέχασα.
Πόσο εύκολα είπες το `’γεια”
δεν περνάει αυτή η μαχαιριά
σαν αγιάτρευτος μοιάζει καημός, ο χωρισμός,
πόσο εύκολα είπες το `’γεια”
δεν περνάει αυτή η μαχαιριά
σαν αγιάτρευτος μοιάζει καημός, ο χωρισμός.
Κι έκλαψα, τα γράμματά σου έκαψα
να σ’ αγαπώ δεν έπαψα
κι ας λες ότι σε ξέχασα.