خورشید خانم آفتاب کن!
شبو اسیر خواب کن!
مِجْمَر نور رو وردار!
یخ زمینو آب کن!
گلای باغچه خوابن، ماهیا پیر و خسته
قناریای عاشق، بال صداشون بسته
فواره‌های خاکی، تن نمیدن به پرواز
شمع و گل و پروانه، جا نمیشن تو آواز
خورشید خانم! آفتاب کن!
شبو اسیر خواب کن!
مجمر نور رو وردار!
یخ زمینو آب کن!
مرواریای نورو بپاش تو دامن آب!
ما رو ببر به جشن گندم و عشق و آفتاب!
سوار اسب نور شو! زمینو اندازه کن!
دستمال آبی وردار! قلبامونو تازه کن!
خورشید خانم آفتاب کن!
شبو اسیر خواب کن!
مجمر نور رو وردار!
یخ زمینو آب کن!
خورشید تن‌طلایی، زمین برات هلاکه
نگو طلا که پاکه، چه منتش به خاکه!
زمین که عاشق توست، حیفه تو شب بمیره
حیفه سراغتو از ستاره‌ها بگیره
خورشید خانم آفتاب کن!
شبو اسیر خواب کن!
مجمر نور رو وردار!
یخ زمینو آب کن!
خورشید خانم آفتاب کن!
شبو اسیر خواب کن!
مجمر نور رو وردار!...