ساغر پر زشرابم خودت می‌دانی
گهی آتش گهی آبم خودت می‌دانی
عطشت از لبم افزوده شود
شکل مرموز سرابم خودت می‌دانی
حذر از خنجر مژگانم کن
ترک خون‌ریز خرابم خودت می‌دانی
در شبان طرب و شعر و صفا
نمک قلب کبابم خودت می‌دانی
سخت شرمیده ز چشمم نرگس
گل بهتر ز گلابم خودت می‌دانی
باغبان دست بدار از چیدن
سوسنم، زینت آبم خودت می‌دانی
ماهتاب شب و شعر شاعر
عکس آتش روی آبم خودت می‌دانی
باز در فکر وصالت شده‌ام
غرق در رنج و عذابم خودت می‌دانی
نیست جز زهر غمت قسمت من
از غمت خانه‌خرابم خودت می‌دانی