Σε κοιτάζω να κοιμάσαι στη σιωπή
και μπροστά σου προλαβαίνω τη ζωή
ζωγραφίζω ένα φιλί
και τ’ αφήνω στων χειλιών σου τη γραμμή.
Η καρδιά μου σαν καρδιά σου θα χτυπά
στον παράδεισο που φτιάξαμε αγκαλιά
έναν ήλιο θα κρατά
και θ’ ανάβει τα σκοτάδια στα κρυφά.
Πώς αλλάζει το φεγγάρι τόσα χρώματα,
πώς ανάβουνε μ’ αστέρια οι κορφές;
Κι εμείς πάνω σ’ ένα κύμα σα δυο σώματα
που πεθαίνουνε μαζί χίλιες ζωές.
Σε κοιτάζω με παράθυρο ανοιχτό
και τις λέξεις σου σα στίχος κατοικώ
σ’ αγκαλιάζω και μπορώ
σε μια θάλασσα το κύμα σου να βρω.
Πώς αλλάζει το φεγγάρι τόσα χρώματα,
πώς ανάβουνε μ’ αστέρια οι κορφές;
Κι εμείς πάνω σ’ ένα κύμα σα δυο σώματα
που πεθαίνουνε μαζί χίλιες ζωές.
Κι έτσι όπως φτάνουμε στην άκρη της κλωστής
στο σώμα σου βαθιά θα ζω,
στο σώμα μου βαθιά θα ζεις.
Πώς αλλάζει το φεγγάρι τόσα χρώματα,
πώς ανάβουνε μ’ αστέρια οι κορφές;
Κι εμείς πάνω σ’ ένα κύμα σα δυο σώματα
που πεθαίνουνε μαζί χίλιες ζωές.
Σε κοιτάζω να κοιμάσαι στη σιωπή
και μπροστά σου προλαβαίνω τη ζωή
ζωγραφίζω ένα φιλί
και τ’ αφήνω στων χειλιών σου τη γραμμή.