خانه بی سقف ما را آسمانی بود و نیست
بین ما و زندگانی ریسمانی بود و نیست
دوستی ها محکم و دیوارها پیوسته بود
پای دیوار جدایی نردبانی بود و نیست
کاش می شد گذشته ها رو پس بگیرم
زنده باشم از وطن نفس بگیرم
کاش می شد گذشته ها رو پس بگیرم
زنده باشم از وطن نفس بگیرم
یک پیاله صبح روشن یک سبد ابر بهاری
بر سر هر سفره ای رنگین کمانی بود و نیست
سال باران های تند و فصل تندرهای سخت
خانه دیروز ما را ناودانی بود و نیست
خاندانی خانمانی دودمانی بود و نیست
خاندانی خانمانی دودمانی بود و نیست
کاش می شد گذشته ها رو پس بگیرم
زنده باشم از وطن نفس بگیرم
کاش می شد گذشته ها رو پس بگیرم
زنده باشم از وطن نفس بگیرم
"دکلمه شاعر"
خانه بی سقف ما را آسمانی بود و نیست
بین ما و زندگانی ریسمانی بود و نیست
پای دیوار جدایی نردبانی بود و نیست
سایه بانی بر سر و دلدادگانی گرد هم
کنج یک شهر قدیمی خاندانی بود و نیست
سایه بانی بر سر و دلدادگانی گرد هم
کنج یک شهر قدیمی خاندانی بود و نیست
خاندانی خانمانی دودمانی بود و نیست
خاندانی خانمانی دودمانی بود و نیست
کاش می شد گذشته ها رو پس بگیرم
زنده باشم از وطن نفس بگیرم
کاش می شد گذشته ها رو پس بگیرم
زنده باشم از وطن نفس بگیرم
ترانه سرا و دکلمه از: علیرضا میبدی
ارسال متن توسط :