Kesäyö [Turkish translation]

Karanlıkta oturdum

Hiç bitmeyecekmiş gibi gelen

Bir an başladı

Bir an için, sessizlik bana doğru geldi

Bir yaratık gibi ve bağırdı

"Dünyadan korkma"

Bir süre birlikte oturduk

Ve evren bize yüksekten baktı

Ve dışarıda

Yaz gecesi

Gözyaşları yüzüme yağdı

Bir kıyıda uyandım

Gece gündüzden daha aydınlıktı

Işık noktaları sabaha karışıyor

Unuttum

Nereden geldiğimi

Kendimi unutma örtüsüyle sardım

Ama hava gemilerini hatırlıyorum

Ufuk çizgisine doğru uçan

Karanlıkta oturuyorum

Hala o hiç bitmeyen

Anı bekliyorum

Sessizlik gelecek

Ve bana söyleyecek

En sonunda her şeyin nasıl yok olacağını

Gökyüzündeki ışıkları görüyorum

Ve tüylerim diken diken oluyor