Kaç bahar gezdim, gönül düzde
Yâr edip yelleri
Kâr değil bu derdiğim güller
Yağdı dikenleri
Kaldım bir başıma
Bu dert beni öldürmez de süründürür aman
Yaktım genç yaşımı
Bu matemi, kalbim zevk ediyor, onduramaz
Çare bu değilse de
Kandı sonsuz kere
Kör kuyu, derin ateş
Kamberi de kül
Varmadı kerem gibi
Kâh görünüyor dibi
Kör kuyu derin ateş
Kâh yeri meçhul