Κεμάλ [Kemál] [Turkish translation]

Doğu'nun genç bir prensi, denizci Sinbad'ın soyundan gelen, dünyayı değiştirebileceğine inanan Kemal'in hikayesini dinleyin (şimdi).

Fakat Allah'ın "niyetleri" (planları) acıdır

ve insanların ruhları "karanlıktır".

Bir zamanlar Doğu "kısımlarında",

su kemeri boştu, ''su küflenmişti'',

Musul'da, Basra'da, yaşlı bir hurma ağacının altında

acı içinde ağlıyor şimdi çöl soyundan gelen çocuklar

Soylu ve kraliyet soyundan genç bir delikanlı da,

ağıtı fark eder ve o tarafa doğru gider,

Bedeviler ona hüzünlü bir bakışla bakıyor

o da onlara zamanın ''değişeceğine'' Allah'a yemin eder.

Efendiler çocuğun korkusuzluğunu duyar duymaz

kurdun dişi ve aslan postu ile yola çıkıp

Dicle nehrinden Fırat ırmağına kadar, yerden gökyüzüne

onu canlı yakalamak için asiyi kovalarlar.

Sürüler, dizginlenmemiş ''köpekler'' gibi üzerine düşer

ve ilmiği (boynuna) geçirmek için onu halifeye götürüyorlar.

O sabah ''kara''(/''kanlı'') bal, ''kara'' süt içti (çocuk)

darağacında son nefesini bırakmadan önce.

İki yaşlı deve ve kırmızımsı bir at ile

cennet kapılarında Peygamber bekliyor

şimdi el ele gidiyorlar ve her yer bulutlu

ama Şam'ın yıldızı onlara eşlik ediyordu.

Bir ay, bir yıl sonra onların önünde Tanrı'yı görüyor,

yüksek tahtından akılsız Sinbad'a şöyle der:

''ey tuttuğunu koparan ancak mağlup olmuş çocuğum benim, zamanlar değişmiyor

dünya her zaman "ateş" ve "bıçak" ile "ilerler".

İyi geceler Kemal, bu dünya asla değişmeyecek

İyi geceler...