Είσαι ακόμη πάντα κάπως,
πάντα ακόμη εδώ μαζί μου,
όλα αυτά τα χρόνια με ακολουθείς στο όνειρο.
Πάντα, δεν θέλω να φεύγεις,
Δεν μπορώ ακόμη να το καταλάβω ακριβώς,
πως για ποιο λόγο, γιατί πρέπει να σε πιστεύω;
Δεν θέλω να ξαναχάσω το μυαλό μου,
Δεν θέλω να ξαναρισκάρω την καρδιά μου,
Δεν θέλω να ξανανιώσω τέτοιους πόνους,
εξ αιτίας σου.
Δεν θέλω να ξαναμείνω μόνη μου,
δεν θέλω να ξανανιώσω τόσο μόνη,
(δεν θέλω) να ξαναυποφέρω τόσο φριχτά,
εξ αιτίας σου.
Όμως, κανείς δεν είσαι σαν εσένα,
Το ομολογώ επιτέλους αυτό.
Τι θα γινόταν αν ήμασταν μαζί,
ένα σπίτι, ένα παιδί, ένα σκυλί,
μερικές φορές αρχίζω να φαντάζομαι.
Μόνοι μας καταστρέψαμε τους εαυτούς μας,
Το μεγαλύτερο όνειρο της ευτυχίας,
ξέρεις, μου λείπεις ακόμη.
Δεν θέλω να ξαναχάσω το μυαλό μου,
Δεν θέλω να ξαναρισκάρω την καρδιά μου,
Δεν θέλω να ξανανιώσω τέτοιους πόνους,
εξ αιτίας σου.
Δεν θέλω να ξαναμείνω μόνη μου,
δεν θέλω να ξανανιώσω τόσο μόνη,
(δεν θέλω) να ξαναυποφέρω τόσο φριχτά,
εξ αιτίας σου.
Υπάρχουν και άλλοι
Πιο ενδιαφέροντες.
Το ομολογώ επιτέλους αυτό.
Δεν θέλω να ξαναχάσω το μυαλό μου,
Δεν θέλω να ξαναρισκάρω την καρδιά μου,
Δεν θέλω να ξανανιώσω τέτοιους πόνους,
εξ αιτίας σου.
Δεν θέλω να ξαναμείνω μόνη μου,
δεν θέλω να ξανανιώσω τόσο μόνη,
(δεν θέλω) να ξαναυποφέρω τόσο φριχτά,
εξ αιτίας σου.
Παρόλα αυτά, κανείς δεν είναι σαν εσένα.
Το παραδέχομαι επιτέλους αυτό.
Παρόλα αυτά, κανείς δεν είναι σαν εσένα.
Το παραδέχομαι επιτέλους αυτό.