Κάθε πρωὶ σ᾿ ἀναζητῶ, ὁλημερὶς σὲ ψάχνω
καὶ κάθε ἡλιοβασίλεμα ρωτῶ γιὰ σένα πάντα.
Κι ὅλες τὶς νύχτες μου περνῶ μὲ ἀγωνία καὶ πόνο,
κι ὅμως ποτὲ παράπονο δὲν βγάζει ἡ καρδιά μου.
Κι ὅμως ποτὲ παράπονο δὲν βγάζει ἡ καρδιά μου,
γιατὶ εἶν᾿ ὁ πόνος μου γλυκὸς πού ῾χω γιὰ σένα φῶς μου.
Ἀγάπη μου εἶν᾿ ἀβάσταχτος τοῦ χωρισμοῦ ὁ πόνος,
σὰν τὸ κερὶ σιγὰ-σιγὰ τὸ πνεῦμα μου θὰ σβήσει μὲς στὴ φλόγα.
Ἄλλη καμιὰ ποτὲ μὲς στὴ ζωὴ τὸ πνεῦμα μου δὲ θ᾿ ἀδράξει
κι οὔτε ποτὲ ζητῶ νὰ βρῶ παρηγοριὰ κι ἀνάσα σ᾿ ἀγάπη ἄλλη!