Пэўна жывы ён, бо сэрца яго баліць,
Птушку шкада.., і ноччу ён дрэнна сьпіць.
Думкі, думкі, думкі, думкі..,
Думкі ў галаве зьвілі гняздо. Воў-о-оў!
З вечара дзьверы ў хату ты зачыні,
ВЕсну чакай пакуль з поўню (поўдня) ляцяць грачы.
Недахопы моцы могуць спорціць --
Пазітыўны твой настрой. О-ё-ё-ё-ё-ёй!
Я кажу, што жыцьцё, як карты.
А… нехта -- сапсуе фарбы.
Хто й з нас ня варты
Разумець мае жарты?.. Воў-во-о-оў, воў-во-воў!
Ён уздыхае цяжка... пакуль адзін,
Паліць ў адну зацяжку, а зь ёй бензін.
Сам сябе -- пан – лічыць,
Богам пэўнага кавалачку Зямлі… М-м.
Ён, як бы мовіць, -- сапраўдны арыстакрат.
Брэша -- як злы сабака, бо так вар’ят.
Копіць, копіць грошы, грошы..,
Грошы, каб зьнянацку накапіць.
А я кажу, што жыцьцё, як карты.
А… нехта -- сапсуе фарбы.
Хто й з нас ня варты
Разумець мае жарты…
…
Я кажу, што жыцьцё, як карты.
А нехта сапсуе фарбы.
Хто й з нас ня варты
Разумець мае жарты…
А я кажу, што жыцьцё -- як карты,
Ну чаму ж ты такі упарты?
Хто з нас няварты --
Разумець мае жарты?
Ты… Ты…