Καρδιά μου μπαλωμένη
Χιλιομα χαιρομένη
Όσο βαστάς και μου χτυπάς
Το αίμα κατεβαίνει
Στα δυο ποδάρια μου
Τ’ αναστενάρια μου
Που τις φωτιές πατούνε
Και δε λυγούνε
Αυτά τα βάσανα
Πάνω π’ ανάσανα
Ποιος να ναι θεέ μου ο τρόπος
Να με χωρέσει ο τόπος
Σ’ αυτό τον κόσμο μέσα
Ούτε μια στάλα μπέσα
Ξέρουνε να μιλούνε
Μα δεν ακούνε
Άλλη φιλούνε τις ποδιές
Και άλλοι ζουν με αναποδιές
Φτώχια μεγάλη, κι άλλοι
Τρώνε με χρυσό κουτάλι
Άγιε Νικόλα μου
Τον κανακάρη μου
Φίλαγε πάει στην ξενιτιά
Να βρει δουλειά