Karavisa lyrics

Av jenter er det så mange slag,

både lange og stutte.

Nokre er tunne som vidjugrein,

are er små og butte.

Trø fast i golv, la dansen gå

så dansar med då

så dansar me så lette.

Lynne er det no skilnad på,

nokre er så stille,

are er heite, kalde er få

sume er kåte og ville.

Dei stille fær så vart ikring

augo ned dei slær, -

vatnet stilt hev grunnen djup

det du sanne fær!

Akta deg for slike fenter,

dei vil alltid kjøre!

Før du rett har sansa deg

spreller du i snøret!

Då vert du tenar all din dag

for alle hennar lonar,

snurten er ho på alle slag

same kor du kjonar.

Dei heite er det mange av

elsk er dei huga på,

men når det lid, så brenn dei ut,

det du sanna fær.

Då er det slutt på draumane

att er berre slitet.

Unga skrik og kona gret, -

det gjeng mest på vitet.

Dei kalde trur dei er så vis'

den visdomen er arm.

Men alt skal ganga på ein strek

sjøl elskhugsleiken varm.

Kvar den kyss skal merkjast av

det vert lett for mange.

Endelaust gjeng dagane

nettene vert lange.

Dei kåte dansar lett på tå

med ope hjarterom,

som fivrell på ein sumardag

dei flyg frå blom til blom.

Men har dei ride stormen av

og driv for vær og vind,

så hald deg kald og akt deg vel

for smil og bleike kinn!