Караван [Karavan] [Dutch translation]

Je raakt nooit gewend aan de stilte

In de oorlog, in de oorlog, in de oorlog

De stilte is een leugen, gewoon een leugen

Langs het steile pad,

In een vreemd land

Stappen wij uit de karavaan

De karavaan is de vreugde van overwinning en verdriet van verlies

Karavaan, ik wacht op onze hereniging

Karavaan, en Afghanistan wordt rood van het bloed

Karavaan, karavaan, karavaan

Je raakt nooit gewend aan het burgerleven

Daar (in Afghanistan) is alles duidelijk, daar zijn vrienden en vijanden

Maar hier, is het moeilijk mensen in te schatten

Door de mist

En het is jammer dat je vriend

Niet meer hier is

Hij is voor altijd door de karavaan meegenomen

De karavaan is een veldfles met water

Zonder dat, ben je dood

De karavaan, betekent dat je het kan

De karavaan, het doden van de shuravi[1] is bevolen in de Koran

Karavaan, karavaan, karavaan

Het voelt onwennig dat je schouder

Niet meer je AKM[2] draagt

Dat er geen bermbommen meer zijn

Dat er geen religieuze bendes hier zijn

Maar ergens daar[3],

In mijn voetstappen

Stapt iemand in de karavaan

De karavaan zijn honderd granaten

Die hun doel hebben gemist

De karavaan is zout op je gezicht

De karavaan. Een derde toast[3], een moment van stilte

Iemand heeft verloren, iemand heeft gewonnen

Karavaan, karavaan, karavaan[4]