Παλάτια εμείς θα χτίζουμε στην άμμο
ποιος λογαριάζει κύμα και καιρό
κι αν την καρδιά μας την πατάμε χάμω
εμείς αυτό το λέμε ριζικό
Καράβια είμαστε που ρίχνονται στο κύμα
που `χουν στο αίμα τους αλμύρα και σκουριά
για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα
είναι να μένουμε δεμένα στη στεριά
Σκορπάμε τη ζωή ερωτευμένοι
το «σ’ αγαπώ» το κάνουμε σκοπό
το τραγουδούν της νύχτας οι χαμένοι
και τ’ όνειρό τους τραύμα είναι νωπό
Καράβια είμαστε που ρίχνονται στο κύμα
που `χουν στο αίμα τους αλμύρα και σκουριά
για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα
είναι να μένουμε δεμένα στη στεριά