Άνθρωποι, άνθρωποι που προσπερνάμε
για πού κινήσαμε για που τραβάμε
για ποιά στεριά, για ποιά πατρίδα
σαν τα πουλιά στην καταιγίδα !
Καράβι τ' όνειρο που έχει σαλπάρει
τα νιάτα μας για πάντα έχει πάρει
και το τραγούδι μας το πονεμένο
μοιάζει μικρό παιδί και λυπημένο !
Ποιό δρόμο πήραμε που ήταν λάθος
Τι αγαπήσαμε με τόσο πάθος
κι έγινε δάκρυ η χαρά μας
και σύντροφος η μοναξιά μας !