Skoro, jak mówisz, świat jest dopiero przed nami,
podaj mi więc rękę jak kiedyś,
nie będziesz się tu czuł jak ktoś obcy,
jak ktoś obcy, ktoś, kto przez życie błąka się sam.
Chcesz znać moje myśli, proszę, oto mój pamiętnik.
Może teraz zrozumiesz, że cię kocham,
i nie będziesz każdym razem wracał jak ktoś obcy,
jak ktoś obcy, ktoś, kto samotnie spędza dzień.
Bo czuję, że jest jeszcze nadzieja dla naszej miłości,
Tylko – dzielmy wszystko – radość i ból, dobro i zło.
Trzeba odwagi, by jeszcze raz zacząć wszystko od początku.
Jeśli i ty pragniesz tego, czego pragnę ja,
zrzuć z twarzy tę maskę,
i nie wracaj do tego domu jak ktoś obcy,
jak ktoś obcy, ktoś, kto w sercu ma tylko siebie.
Kochany, zrzuć z twarzy tę maskę,
i nie wracaj za każdym razem jak ktoś obcy,
jak ktoś obcy, jak ktoś obcy.