Άλλος φτάνει στο Ντουμπάι, άλλος ως την Αμοργό
ο καθένας κάπου πάει μα όλοι θα’ρθουν πάλι εδώ
Πάντα μεσ’ την ίδια πόλη, πάντα μεσ’το ίδιο γκρι
μα απ’το γκρίζο μέσα σκάει μια υπόγεια γιορτή
Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι
κάνε το μπαλκόνι σου νησί
ό,τι θέλει ο άνθρωπος καρδιά μου το μπορεί
Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι
κάνε τη Δευτέρα Κυριακή
όλα τ’αδιέξοδα σε βγάζουν στη ζωή
Ο ένας πάει πρώτη θέση ο άλλος στη τουριστική
όμως και οι δυο γυρνάνε μεσ’ την ίδια φυλακή
Έτσι είναι αυτός ο κόσμος, μα αν εσύ τον δεις αλλιώς
ανατρέπεται και πέφτει, σπάει ο κόσμος ο παλιός
Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι ...