Ο ήλιος μου μαραίνεται, ανατριχιάζει η ψυχή μου στην παγωνιά
Ούτε το πρόσωπό μου γελάει στον δρόμο, ό,τι και να κάνω δεν πιάνει
Ένα καράβι σηκώνεται από μέσα μου για το άγνωστο
Πλέει σε άγνωστα μέρη, καίει την ψυχή μου.
Για χάρη σου μέχρι και ο θάνατος μου είναι εύκολος,
Στέκομαι απέναντί σου.
Αν είναι να περάσει έτσι όλη μου η ζωή,
θα παρηγορήσω τον εαυτό μου.
Έμεινα άναυδος πάλι στην μέση του χειμώνα
Πάλι ξεγελάστηκα αν και ήξερα το τέλος
Εκδιώχθηκα από τον παράδεισο, επαναστατώντας
Δεν ντρέπομαι καθόλου...
Ο ήλιος μου μαραίνεται, ανατριχιάζει η ψυχή μου στην παγωνιά
Ούτε το πρόσωπό μου γελάει στον δρόμο, ό,τι και να κάνω δεν πιάνει
Ένα καράβι σηκώνεται από μέσα μου για το άγνωστο
Πλέει σε άγνωστα μέρη, καίει την ψυχή μου.
Για χάρη σου μέχρι και ο θάνατος μου είναι εύκολος,
Στέκομαι απέναντί σου.
Αν είναι να περάσει έτσι όλη μου η ζωή,
θα παρηγορήσω τον εαυτό μου.
Έμεινα άναυδος πάλι στην μέση του χειμώνα
Πάλι ξεγελάστηκα αν και ήξερα το τέλος
Εκδιώχθηκα από τον παράδεισο, επαναστατώντας
Δεν ντρέπομαι καθόλου...