هوا آن سوی چشمانم، بارانی‌ست
سکوتم تحفهٔ رنجی، پنهانی‌ست
به شب آغشته می‌ماند، خورشیدم
فرازِ تپه‌ای ماهی، پیدا نیست
صدایی از درون با من، می‌گوید
شروعِ فصلِ بی‌رحمِ، تنهایی‌ست
پَر می‌زند بر بامم، سیاهِ کلاغ و شب
به ویرانه‌ها می‌مانم. خانه بی‌چراغ و تب
می‌سوزدم. می‌کوبد به درْ دستِ سردِ باد
جز رفتنت، تصویری نمی‌آورم به یاد
هوا آن سوی چشمانم، بارانی‌ست
سکوتم تحفهٔ رنجی، پنهانی‌ست
هوا را پنجه می‌سایم، می‌بینی
نفسْ اطراف دستانم، پیدا نیست
صدایی از درون با من، می‌گوید
شروعِ فصلِ بی‌رحمِ، تنهایی‌ست
پَر می‌زند بر بامم، سیاهِ کلاغ و شب
به ویرانه‌ها می‌مانم، خانه بی‌چراغ و تب
می‌سوزدم. می‌کوبد به درْ دستِ سردِ باد
جز رفتنت، تصویری نمی‌آورم به یاد