Η πόρτα κλίνω πίσω μου και βγαίνω απτό σπίτι
Τους δρόμους που σε αγάπησα περνάω σκεφτικός
Πιο γρήγορη απτό μυαλό ήταν η καρδιάς μου οι χτύποι
Η μέρα που με φίλησες μα τώρα πάει καιρός
Το σώμα σου ήταν σώμα μου
Δεν είχες να διαλέξεις
Δεν έμαθα θα ποτέ με άλλο τρόπο να αγαπώ
Τα μάτια πάντα πάντα έκαναν αχρείαστες της λέξεις
Και τώρα κάθε μέρα ψάχνω μόνος να τις βρω
Και θέλω εσένα
Που είμασταν ένα
Με μάτια πληγωμένα πια δεν θέλω να εξηγώ
Τη είναι η λύπη; Και τι μου λείπει;
Μόνος μου κοιμάμαι και μόνος μου ξυπνώ
Τι σου κανα αγάπη μου και έχεις μελαγχολήσει
Λες δεν με έχεις τίποτα και μου χαμογελάς μα
Ξέρω δυο θάλασσες στα μάτια σου έχω αφήσει
Ο έρωτας ναυάγησε και ψάχνει για στεριά
Πέρασαν οι μήνες μα ακόμα ξενυχτάω
Άντεξα, συνήθισα στου χρόνου τα στενά
Κάνω σαν να είσαι εδώ και μόνος μου μιλάω
Μα τελείωσαν οι λέξεις και δεν βγάζει πουθενά
Και θέλω εσένα
Που είμασταν ένα
Με μάτια πληγωμένα πια δεν θέλω να εξηγώ
Τη είναι η λύπη; Και τι μου λείπει;
Μόνος μου κοιμάμαι και μόνος μου ξυπνώ
Μα θέλω εσένα
Που είμασταν ένα
Με μάτια πληγωμένα πια δεν θέλω να εξηγώ
Τη είναι η λύπη; Και τι μου λείπει;
Μόνος μου κοιμάμαι και μόνος μου ξυπνώ