Uçup gitmek var bu esaret denizinden
Tüm zincirleri koparmam gerek
Öyle bir uyanış ki bu, en derin düşten daha derin
Duyduğum herşey belirsiz gibi
Bir ses kilitli kendine geçmişi
Bir korku vardı içimde
Hiç bir duayla bozulmayan lanet
Sanki taş kesti içimde
Kotasız bir rüzgara kapılırsam eğer
Çok mu zor kaybolabilmem
Yalnızlığın tam içimde buldum
Kendimi sizde ararken
Bugün dünyanın gördüğü en kurak ve ıssız gün
Aklım ermez bu beynin tutsaklığına
Karşı konmaz mesafeler
Bizi böyle bağlayan
Çıkarsan kabuğundan devran döner
Gün doğmadan