قلبم همچون یک دانه برف بیچاره
به خیابان های بن بست می افتم و ذوب می شوم
صدای باران می آید در شب تنهایی من
بی وقفه گریه کردم، می دانم
کاش قلبم این تنهایی درونش را برچیند
کاش بدون هیچ ترسی یک شمع در تاریکی روشن کند
آنوقت به سرزمین های تخیلی ای که ساخته ام خواهم رفت
همه کسانی که وارد زندگی ام شده اند را حذف خواهم کرد
هیچکس تو را مجبور نکرده دوستم داشته باشی و عاشقم باشی
خدا را شاکرم که قلبم بقدری پاک است که گلوله هم اثر نمی کند
وگرنه از خیلی وقت پیش چشم میخوردم
قلبی دارم از تو دیوانه تر که دشمن را در هم می شکند
حتی بوسیدنت هم گناه است، حتی تعلق داشتن به تو هم گناه است
نادان کسی که عاشق تو باشد، یکی از یکی بی ارزش تر