Κάτω στα τριπόταμα
δίψασα κι απόκαμα
ώσπου βρήκα—Παναγίτσα μου—
ίσκιο στην ιτιά
και νερό στη ρεματιά
Τ’άλογό μου πότισα
κι όταν πια ξαπόστασα
είδα ξάφνου—Παναγίτσα μου—
να’ρχεται μια γριά
μια κυρούλα καλογριά
Ταπεινά τη ρώτησα:
γνώρισες γερόντισσα
το αγόρι—Παναγίτσα μου—
τ’ αγγελόκρουστο
πού’χε φίλο το Χριστό
Στρατοκόπε τι ρωτάς
δέκα χρόνους περπατάς
και γυρεύεις—Παναγίτσα μου—
το χλωμό παιδί
σα φεγγάρι σε κλαδί
Η ζωή τον μοίρανε
κι ήρθαν και το πήρανε
να το πάνε—Παναγίτσα μου—
πέρα απ’ τη Φραγκιά
μια βραδιά μ’ αστροφεγγιά
Απελάτη θα το δεις
στ’ όνειρό σου αποβραδίς
μα τα δάκρυα—Παναγίτσα μου—
μάθε να κρατείς
ο Θεός είναι κριτής