ای ساربان آهسته ران!
ای ساربان آهسته ران! کآرام جانم می‌رود
وآن دل که با خود داشتم،
وآن دل که با خود داشتم، با دل‌ْسِتانم می‌رود
با دل‌ستانم می‌رود
مَحمل بدار ای ساربان! ای ساربان!
تندی مکن با کاروان! با کاروان
کز عشق آن سرو روان، گویی روانم می‌رود
گویی روانم می‌رود
او می‌رود دامن کشان، من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان! دیگر مپرس از من نشان!
کز دل نشانم می‌رود، کز دل نشانم می‌رود
با آن همه بیداد او، وین عهد بی‌بنیاد او
در سینه دارم یاد او، یا بر زبانم می‌رود
یا بر زبانم می‌رود،
می‌رود
باز آی و بر چشمم نشین! ای دل‌ستان نازنین!
کآشوب و فریاد از زمین، کآشوب و فریاد از زمین
بر آسمانم می‌رود،
بر آسمانم می‌رود
در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن
من خود به چَشم خویشتن، دیدم که جانم می‌رود
می‌رود
با آن همه بیداد او، وین عهد بی‌بنیاد او،
در سینه دارم یاد او، یا بر زبانم می‌رود
یا بر زبانم می‌رود
ای ساربان آهسته ران!
ای ساربان آهسته ران! کآرام جانم می‌رود
وآن دل که با خود داشتم
وآن دل که با خود داشتم با دل‌ستانم می‌رود
با دل‌ستانم می‌رود
با دل‌ستانم می‌رود
با دل‌ستانم می‌رود
با دل‌ستانم می‌رود
با دل‌ستانم می‌رود