Κουλουριασμένη στο χαλί,
με την ψυχή μου σαν γυαλί
κομματιασμένο,
να σου φωνάζω σαν τρελή
πως μια ζωή αν χρειαστεί
θα περιμένω...
Λίγο πριν πέσω στο κενό
κι απόψε σου τηλεφωνώ
μα πριν, προλάβω να σου πω
ότι δε θέλω πια να ζω!
[Επωδός·]
Κόπηκε η γραμμή κι έμεινα εκεί,
να ψιθυρίζω πως ακόμα σε λατρεύω!
Κόπηκε η γραμμή κι έμεινα εκεί,
ένα τηλέφωνο βουβό να ικετεύω...
Παραδομένη στο γιατί
κι απ’ τη δική σου τη ζωή
εξορισμένη.
Ντρέπομαι που έφτασα εδώ,
να σου ζητάω να σε δω
απελπισμένη...
Λίγο πριν πέσω στο κενό
κι απόψε σου τηλεφωνώ
μα πριν, προλάβω να σου πω
ότι δε θέλω πια να ζω!
[Επωδός·]
Κόπηκε η γραμμή κι έμεινα εκεί,
να ψιθυρίζω πως ακόμα σε λατρεύω!
Κόπηκε η γραμμή κι έμεινα εκεί,
ένα τηλέφωνο βουβό να ικετεύω...