De sneeuw op de bergtoppen, wit als het bevroren ijs op het glas
Een verloren koninkrijk waarvan ik de koningin was
De wind, al huilend, als de woeste storm in mij
Heel de tijd in mij, dat is nu voorbij
Spreek niet hard op, kijk niemand aan
Wees het meisje dat iedereen wil zijn
Verberg, voel niets. Men weet nog niks
Maar nu dus wel
'k Laat het los, eindelijk los
Ik hou het niet langer vol
'k Laat het los, eindelijk los
'k Keer m'n rug en sluit de deur
'k Geef geen zier om wat men denkt van mij
En de storm woedt door
De kou was voor mij nooit een hindernis
't Is vreemd dat alles groot vanop een afstand weer klein lijkt
Maar de angst die ik vaak voelde, maar ik nu juist heel klein
Nu is het tijd, ik sta voorop
'k Verleg m'n grenzen, 'k geef niet op
Geen juist of fout, toch niet voor mij
Eindelijk vrij
'k Laat het los, eindelijk los
'k Voel me één met lucht en wind
'k Laat het los, eindelijk los
Geen enk'le traan meer die ik vind
De wereld ligt nu aan mijn voeten
En de wind huilt voort
Mijn krachten stromen door het ijs diep in de grond
Zo kan mijn ziel zien wat ik hier nu bouw, rondom rond
En de kristallen worden door mijn geest geleid
Ik ga echt nooit meer terug. Dat is verleden tijd
Laat het los, eindelijk los
Ik sta op bij het ochtendgloren
'k Laat het los, eindelijk los
Perfectie heeft van mij verloren
Ik sta hier met de zon op mij
En de storm woedt door
De kou was voor mij nooit een hindernis